de grillpan

Jenna belt om te melden dat ze de grillpan heeft.
Ik heb de grillpan.
De wat?
De grillpan
De grillpan?
De grillpan. Nu klink je net als de man van het tankstation. Ik zeg tegen hem, heb ik nu bijna de grillpan bij elkaar? Hij zegt, de wat? Of ik de grillpan bij elkaar heb gespaard? Jeaah, zegt hij, dat denk ik wel.
Wat is een grillpan eigenlijk?
Zo'n pan met ribbeltjes.
Die heb ik ook.
...en gebruik je hem ook?
Jaaha, tis net barbecuen.
Plakt altijd aan bij mij.
Dan doe je een beetje olie in de pan en wat boter op de ribbeltjes.
Geen boter of olie gebruiken, zegt Jenna verschrikt.
De olie zit tussen de ribbeltjes. De olie loopt er uit tussen de ribbeltjes.
Geen olie. Vet in de pan is vet op de dijen. Hoe is de presentatie gegaan, vraagt Jenna.
Er is een nieuwe produktieleider. Ze vind het leuk om iets in het theater te doen.
Ik ga ook in het theater werken, zegt Jenna.
Iedereen vind haar leuk, de nieuwe produktieleider.
Is ze knap?
Jaha, maar ze doet rare dingen met haar mond. Ze trekt rare gezichten waardoor haar hele gezicht gaat plooien en ze heeft al zoveel lijnen in haar gezicht.
Ik ga ook in het theater werken, zegt Jenna.
Iedereen vind haar leuk.
Oh nou dan niet.
Iedereen vind jou ook leuk, maar daar gaat het niet om. Ze is er niet. Het is de eerste lezing. Het stuk wordt voor de eerste keer gelezen. Iedereen is er. Zij is er niet.

Zij is er niet. Champagne. Er is champagne. Champagne? Halverwege de lezing gaat de deur open. Zij komt binnen. De acteurs lezen door. De lezing is een plechtig moment, die wordt niet onderbroken. Zij komt binnen. De componist staat op en omhelst haar. Zij huilen. De schrijver staat op en omhelst haar, weer pinkt ze een traantje weg. De regisseur staat op. Huilen. Dan gaat ze zitten. Midden midden, zodat iedereen kan zien hoe ze haar tranen inhoud.
Ik vraag aan de chef techniek wat er met haar is?
Hij zegt dat ze een knobbeltje in de borst heeft en vandaag heeft ze de uitslag gekregen. Na afloop van de lezing is er champagne om te vieren dat de uitslag goed is
Aaaah, wat een drama-queen. Dat je moet huilen snap ik wel maar dat doe je toch niet op je werk. Dat is toch iets voor in de privé-sfeer, dat doe je toch niet, zegt Jenna.
Wel in het theater en dan neem je rose champagne mee. Na afloop staan alle vrouwen om haar heen, ervaringen uit te wisselen, ze hebben allemaal wel eens onrustige cellen gehad.
Rose champagne, die is goedkoop, maar wel lekker, zegt Jenna.